Wakati mwingine kinachohitajika kufanya maendeleo ulimwenguni ni hadithi nzuri. Tunaposogea katika maisha yetu, maji yanapoongezeka, nilikuwa nikitafuta hadithi, na nilifikiri nimepata moja kwa wakati wote. Niliisikia kutoka kwa mtu anayeitwa Floyd Johnson, ambaye alijikuta chini ya kisima Jumatano iliyopita, ingawa miaka mingi, mingi, mingi iliyopita. Kuwepo ni jamaa, kwa hivyo sitakusumbua na tarehe kamili, wakati, mahali, au kisima fulani. Inatosha kusema kwamba aliwekwa chini ya uashi katikati ya usiku.
”Hapana!” Floyd alilia, lakini sauti yake ilinyamazishwa haraka na kupoteza shukrani kwa athari ya kudhoofisha ya jiwe, kina cha shimo, na giza la usiku. Kutoroka ilikuwa haiwezekani. Kwa maana hiyo, hakujua eneo lake la kijiografia, kwani alikuwa amezibwa macho kwa ajili ya safari hakujua ni nani. Angalau hakuwa amekufa. Hapana, aliishi-ingawa karibu na matumbo ya Dunia na moto wa kiini kama ilivyokuwa.
Aliogopa ukungu, gesi, na bakteria wa hali ya hewa yenye ukatili ambayo alijikuta. Juu ya hayo, sauti ilisikika katika kichwa chake: ”Floyd!” Lo mkuu, alifikiria, ninaangazia—lakini kwa kweli kulikuwa na mwanamume mdogo anayeng’aa mwenye halo, ubao wa kunakili, na kalamu iliyowekwa vizuri kwenye ukuta uliojipinda kando yake. Floyd akapepesa macho; mtu inang’aa alisema, ”Je, kuna pixies?”
”Hapana,” Floyd alisema – au, kwa kweli, alijaribu kusema, lakini neno hilo lilijijenga tu akilini mwake. Kwa kweli, alipigania hewa.
Mwanamume mwenye kung’aa aliendelea. ”Je, kuna fairies?” alisema huku akiinua nyusi huku akisema.
Floyd alipuuza swali hilo. Lazima nitoke kwenye kisima hiki, alifikiria, lakini roho haikuisha. ”Kuna Mungu?” ilisema. Mwangaza ulijaza kisima; kuta zikatetemeka; kulikuwa na mlipuko wa mwamba, vumbi, na uchafu; uchafu ulioingia kisimani.
”Kaa juu yake, kaa juu yake! Kisima kinajaa!” Kelele takwimu inang’aa.
Moja, mbili, tatu—pumua , alifikiria Floyd. Ghafla, maji yalishuka juu yake. Floyd alitembea mpaka alipokuwa akikanyaga maji. Kwa namna fulani alijua ni nini: mvua – gharika – ilikuwa imekuja.
Maji yaliendelea kupanda, yakimleta Floyd nayo. Gogo lilimkosa kichwa na kumwaga maji kando yake. Kisha gogo lingine likaanguka na kumkosa sana. Aliitoa suruali yake, akaichana vipande vipande, na kwa haraka akafunga magogo kwa kutumia kamba ya ndoo ili kuyafunga.
Muda si muda, Floyd aliinuka na kupanda kwa bahari. Radi ilimulika, ikifunua mashua kwa mbali. Alitetemeka kwa kuona, kwa kuwa hakukuwa na mwonekano wa kirafiki—lakini Mungu alimwita Floyd na, akizungumza kwa sauti ya mama ya Floyd, akaondoa hofu akilini mwake: ”Rudi!”
Siku tatu baadaye, maharamia walimpandisha Floyd kwenye meli na kumfanya mtumwa wao. Alipewa mdomo wa rum na gruel na kuamriwa kupiga makasia. Mmoja wa maharamia hao alikuwa na mjeledi na kutishia kuutumia ikiwa Floyd hatajitolea kwa kila kitu, na kadiri rum inavyozidi kumkausha kooni, kazi ya kulazimishwa ilimtia wazimu. Mdundo wake wa kila mara tu ndio uliomfanya afahamu na kufahamu, kuhisi maumivu ya mwili wake lakini pia kuweza kustahimili, angalau kwa masaa machache. Kadiri siku zilivyozidi kwenda, hali ya hewa ilizidi kuwa mbaya na haikupungua usiku kucha. Kufikia asubuhi, mawimbi ya urefu wa mlingoti yalishuka, na meli ikashindwa. Floyd alipopanda baharini, Nuhu aliyeona mbali alimwona—na kumwokoa haraka kutoka baharini.
Akipanda kwenye bodi, mkimbizi huyo aliona wanyama wengi waliooanishwa katika vibanda tofauti. Wanyama hao walipokuwa wakisonga-zunguka kwenye maboma, Noa alisali akiwa nyuma ya meli. Floyd alitokwa na machozi, kuona tukio kama hilo, na kuwa huru kutoka kwa nira. Hapa kulikuwa na bwana tofauti: Noa alimfariji kwa maneno ya upole na kumpa kitu cha kufanya kwa mikono yake.
Siku moja, akiwa amekaa kimya, Floyd aliwazia ndege akitoweka mawinguni. Hakuzungumza juu yake, lakini aliweka ono hilo kwake mwenyewe. Siku zilipita, lakini kumbukumbu ya kile alichokiona kwenye macho ya akili yake ilibaki kwake. Hatimaye, alimuuliza Nuhu ni lini angemwachilia njiwa. Mhenga alipobadilisha mada, sauti yake ilisikika kama maji yanayomwagika kutoka kwenye mtungi hadi beseni. Floyd aliona kuwa ni ishara nzuri, kwani aliamini kuwa Mungu ndiye aliyetengeneza muziki huo.
Walisafiri kwa muda mrefu gizani. Ikiwa Floyd alikaa kwa muda mrefu katika ukimya juu ya kumbukumbu yoyote mbaya, rafiki yake alimtuliza kwa upole, akimuinua kutoka kwenye vivuli. Walipumzika, walifanya kazi, na wakacheka pamoja.
Ilikuwa kazi ngumu: nyasi safi na chakula kingi vilihitajika kwa farasi na wanyama wa mizigo. Floyd alisafisha mabanda, kusugua sitaha, kuondoa taka, majeraha, na kutembelea wanyama. Unyonge wake ulikuwa umepita; sasa alijiamini na akajivunia majukumu yake.
Mashua ilisonga mbele bila kuona nchi kavu. Siku moja, Floyd alisimama na kufikiria nyati, mink, kitu chenye sura ya pterodactyl ambacho kwa hakika kilikuwa kivuli cha mti wa fimbo, na tai wa dhahabu na kiota chake kilichowekwa kati ya kila aina ya viumbe chini ya jua. Ilimjia kwamba wote walikuwa tofauti, lakini wote waliishi karibu sana: usawa ulikuwa wa kudumu, changamoto ilikuwa katika usawa wa mambo. Ghafla, alikumbuka kisima cha kifungo chake ambacho alitolewa, lakini mawazo yake yalirudi kwenye safina na majukumu yake.
Wakati mwingine baada ya kukaa katika ibada ya kimya-kimya pamoja na Noa, mzee huyo alisema, “Je, si ajabu!”—na kisha kabla Johnson hajajibu, alicheka. Sauti ilisikika kwenye mbao za mashua ya Uumbaji.
Wiki mbili baadaye au zaidi (Floyd alikisia kwa alama alizotengeneza kwenye ufundi), uso wa mzee huyo ulikuwa wa muumini ambaye angeshinda mashaka yake: uzuri na nguvu zilionekana machoni pake. Hiyo ndiyo siku aliyomwachilia njiwa kwa mara ya kwanza. Alipoitoa, kivuli kilianguka kwenye paji la uso wake. Kuanzia wakati huo na kuendelea, Noa alitumia muda mwingi akitafakari na kutafuta jibu ndani yake. ”Umechelewa?” alinung’unika mara moja. Na wakati mwingine, ”Je, ni kiburi cha uongo? Au nimekuwa si mwaminifu?”
Akaitazama bahari, akajibanza ukutani, akalala pembeni.
Johnson alimuombea na kurudi kwa njiwa. Alimletea Nuhu chakula na kuongeza mzigo wake wa kazi maradufu huku yule mzee akipumzika na kuomba.
Hii iliendelea kwa miezi mingi hadi siku moja njiwa akarudi. Ndege huyo alikuwa amekonda sana, na mwanga machoni pake ulikuwa wa bahari.
Hata hivyo, Nuhu alitabasamu. Dhoruba bado ilisumbua maji, lakini mashua haikupinda au kupasuka. Waliendelea na safari, na Johnson akarudi kazini. Ilikwenda rahisi naye sasa. Alihisi kana kwamba mzigo umeondolewa, kwamba alikuwa akiogelea kuliko kutembea, na hatua zake zilikuwa nyepesi.
Wanyama walifarijiana na kumngoja Noa. Alipokaribia, walitulia kwenye vitanda vyao na kulala kwenye vizimba vyao. Walilala na kulikuwa na amani.
Sehemu iliyosalia ya hadithi hii bila shaka itamkumbusha mtu hadithi ya Biblia. Njiwa huyo hakupata chochote katika safari yake ya pili, lakini katika safari yake ya tatu na ya mwisho alirudi akiwa na mti wa kijani kibichi kinywani mwake. Kulikuwa na ushahidi wa ardhi, na hatimaye waliokolewa kwa neema ya Mungu na utii wa Nuhu! Muda mfupi baadaye, wanyama na watu walishuka. Noa na mke wake waliishi maisha marefu na kuzaa watoto wengi. Kama matokeo, wanadamu walianza upya.
Kuhusu Floyd, hakuna mengi yanajulikana zaidi ya huduma yake ya kusafiri, lakini labda hiyo inatosha. Na ni yeye aliyesema, ”Je, nikuambie hadithi hii kwa sababu mafuriko mengine yanakuja? Nani anasema hivyo! Je! ulikuwa wewe katika kofia ya rangi ya zambarau na galoshes nyekundu? Ah! Angalia mkali basi! Kua amani katika bustani yako na kujenga safina yako! Siku yoyote sasa, Mungu anaweza kuchagua kufichua ni nani atakayeishi na nani atakufa-lakini ni nani atakayepata tawi la mzeituni? Nani atakuwa Nuhu?”
