Kujenga Utamaduni wa Usalama

Mahojiano na Juliet Prager na Mark Mitchell wa Mkutano wa Mwaka wa Uingereza

Windy Cooler : Sijui kama unaweza kuzungumza kuhusu jinsi BYM ilivyotambua jinsi ya kushiriki katika utafiti wa serikali, Uchunguzi Huru Kuhusu Unyanyasaji wa Kijinsia kwa Watoto?

Juliet Prager: Tulikuwa tumesikia uchunguzi huu unafanyika nchini Uingereza. Kumekuwa na wasiwasi mwingi kuhusu unyanyasaji wa kijinsia wa watoto kwa miaka kadhaa. Uchunguzi wa kitaifa umeanzishwa ili kuangalia kile ambacho kimekuwa kikifanyika lakini zaidi ili kupendekeza uboreshaji katika jamii nzima.

Tulipokea barua rasmi kutoka kwa uchunguzi ikisema kwamba walikuwa wakituomba tutoe maelezo ya shahidi. Na ufahamu wetu ulikuwa kwamba hilo lilikuwa hitaji la kisheria.

Kama unavyojua, Quakers hawachukii kuvunja sheria ikiwa tunaona inafaa. Lakini kwa kweli, tulihisi kwamba uchunguzi ulikuwa kwenye mistari sahihi. Ni programu inayoongozwa na waathirika. Wanaweka juhudi kubwa katika kuhakikisha kuwa sauti ya walionusurika inasikika na kutumika kuboresha mambo.

Ilichukua juhudi nyingi zaidi kutii kuliko tulivyotarajia: ilitubidi kupata data nyingi pamoja. Lakini hatukupepesa kope, kwa sababu tulihisi kuendana kabisa na IICSA.

WC: Ni jambo gani la kushangaza zaidi ambalo Mkutano wa Mwaka wa Uingereza ulijifunza kujihusu kutokana na ushirikiano huu na serikali?

JP: Rekodi zetu za kitaifa hazikukamilika na ni vigumu kuzichambua. Data nyingi ziliandikwa kwenye mabaki ya karatasi na kuwekwa kwenye folda salama kwenye bahasha kwenye maktaba. Mabaki ya karatasi! Hukuweza kupata hadithi yoyote kupitia hizo.

Tuligundua kuwa hii haitoshi. Tuna mikutano mingi sana ambapo watu binafsi wamekutana na Quaker kupitia uzoefu wao wa kuwa gerezani, na wanapotoka gerezani, wanatarajia kujiunga na mkutano wa Quaker. Tuna mfumo wa aina hii ya hali. Tuna mpangilio ambapo tunaweka mkataba, mkataba wa mtu binafsi sana. Lakini tuligundua hatukuwa na njia ya kujua kama Mtu A angehama kutoka mkutano mmoja hadi mwingine, au njia yoyote ya kuwa na uhakika kwamba mkutano huo mpya ulijua kuhusu hadithi yao na ulikuwa ukiwalinda wao pamoja na watu ambao wanaweza kuwa hatarini katika mkutano huo.

Ripoti ya IICSA kuhusu Ulinzi wa Mtoto katika Mashirika na Mipangilio ya Dini ilitupa maarifa muhimu sana kuhusu vizuizi vya ulinzi. Kwa mfano, kuna dhana kabisa kwamba Quakers ni tofauti na miili mingine ya imani. Nadhani watu wa Quaker kwa hila hawaamini mamlaka ya nje, na hilo linaweza kuwafanya baadhi ya Waquaker wawe na wasiwasi kuhusu kwenda kwa mamlaka mambo yanapotokea katika jumuiya yao.

Mark Mitchell: Baada ya muda, tutakuwa na data nyingi kutoka kote Uingereza. Baada ya muda, matukio yote ya ulinzi yatakuwa kwenye hifadhidata kuu, lakini hiyo itachukua muda mrefu kufikiwa. Hakika, hilo ni jambo chanya sana ambalo limetoka kwa ripoti hiyo.

WC: Nashangaa ikiwa kuna zaidi ya kusema juu ya mchakato wa utambuzi. Ulipojifunza kile ambacho unaweza kutaka kufanya kwa njia tofauti, ulipelekaje hilo kwa jamii kwa utambuzi, na hilo lilihisije kwako?

JP: Tuliombwa kujibu kwa niaba ya kanisa, si shirika la kutoa misaada—kanisa zima la Quakers katika Uingereza. Na kwa hivyo, karani wa kurekodi amepewa mamlaka ya kutia sahihi taarifa ya shahidi kwa niaba ya kanisa. Hivyo ndivyo alivyofanya, baada ya kukusanya taarifa.

Tuna chombo cha kitaifa kiitwacho Meeting for Sufferings, ambacho ni baraza la uwakilishi la kitaifa ambalo hukutana kati ya mikutano ya kila mwaka. Kwa hiyo tulifahamisha kundi hilo na tukawapa fursa ya kujihusisha; tuliwaambia juu ya kile kilichokuwa kikifanyika, kilichokuwa kinafanyika.

Hakukuwa na shughuli nyingi kwenye Mkutano wa Mateso, ingawa kulikuwa na michango ya kuvutia. Wakati ripoti kutoka IICSA ilipotoka, tuliipeleka kwenye Mkutano wa Mateso. Na labda tulikuwa na uhusiano zaidi na Friends kwenye mkutano huo tukisema, ”Ningependa kutukumbusha sote kwamba mambo haya yanaweza kutokea katika jumuiya ya Quaker.”

Ni utambuzi unaorudiwa, tunapohimiza na kuunga mkono mikutano kupitia utambuzi wao wenyewe. Tunabadilisha mwongozo tunaoutoa kwa msingi huo; hiyo ina maana. Haijakuwa mkutano wa kitaifa wa kila mwaka unaouliza ikiwa tunapaswa kufanya hivi au la; imekuwa safari ya polepole.

Kilichosaidia sana utambuzi ni michango ya Marafiki ambao wameishi na uzoefu wa unyanyasaji. Wakiwa wamepitia haya wao wenyewe katika kazi zao au maisha yao ya hiari—au watoto wao wamepitia unyanyasaji—kushiriki kwao kunaleta tofauti kubwa. Wakati Marafiki wanazungumza juu ya uzoefu wao wenyewe, hatuwezi tena kusema kwamba haifanyiki kwetu au karibu nasi. Pia sio tu kwamba hutokea, lakini pia wanaweza kuzungumza juu ya uzoefu wao wa kile kinachofanya kazi ili kuzuia unyanyasaji, na kile kinachosaidia watu ambao wamepitia unyanyasaji.

MM: Unahitaji kuwa umeunda utamaduni wa kulinda ili watu wajisikie huru kujitokeza na kushiriki uzoefu wao kwanza.

JP: Miaka michache iliyopita, Mkutano kwa Ajili ya Mateso uliweka hati inayoitwa “Imani Yetu Katika Wakati Ujao.” Ilikuwa ni seti ya matarajio ya mikutano ya Quaker na kuuliza: Je, sisi sote tunafanyia kazi nini? Tungependa mikutano yetu iweje?

Moja ya vichwa sita vya habari vilisema hivi: “Mkutano kwa ajili ya ibada ni wa upendo, unaojumuisha watu wote, na wa umri wote.” Niko wazi kuwa huwezi kuwa na mkutano wa upendo na unaojumuisha watu wote na wa watu wa umri wote kwa ajili ya jumuiya ya ibada na mikutano isipokuwa kila mtu anayekuja kwenye jumuiya hiyo awe salama na anayelelewa iwezekanavyo. Tulikuwa tukichukua dokezo letu pia kutokana na utambuzi wa Mkutano wetu wa Mateso kwa njia hiyo.

WC: Inaonekana umeongeza wasiwasi wako kutoka kwa kuzuia na kupona kutoka kwa unyanyasaji wa kijinsia hadi unyanyasaji wa kila aina. Je, hiyo ni sawa kusema? Na ikiwa ni hivyo, unaweza kuniambia zaidi kuhusu hilo?

MM: ”Kulinda” ni kuzuia makundi hatarishi kutokana na aina yoyote ya madhara, si tu unyanyasaji wa kijinsia. Kwa hivyo unyanyasaji huo unaweza kuwa wa kimwili, kihisia, au kifedha, aina ya unyanyasaji ambao baadhi ya wazee katika jumuiya zetu wanaelekea kuteseka.

Ni suala pana zaidi ambalo tunapaswa kufanya kazi nalo kuliko unyanyasaji wa kijinsia. Ni madhara, na hiyo inakuja kwa namna nyingi tofauti. Ndiyo maana tunapaswa kuwa waangalifu sana kuhusu michakato na taratibu tunazopendekeza, ili ziweze kushughulikia matukio yote na aina tofauti za madhara kwa makundi hatarishi ambayo tunashughulika nayo.

JP: Nadhani ni sawa kusema kwamba hii ni kiwango tu, yaani, jinsi tunavyokubali mambo katika jamii ya Waingereza sasa. Kuna kiwango shuleni, katika mitandao yetu ya usaidizi wa kijamii na katika mashirika ya kutoa misaada. Tuna ufafanuzi wa kisheria wa matumizi mabaya ambayo yanajumuisha mambo haya yote, na ni kiwango kizuri kwa wengi wetu tunaofanya kazi katika eneo hili.

WC: Ulipataje ujasiri wa kujibu upinzani wowote uliopata katika mikutano ya ndani au mkutano wa kila mwaka?

JP: Kwangu mimi, hii inarudi katika hatua niliyokuwa nikisema kuhusu kujifunza kuhusu watu ambao, kwa vyovyote vile, wamenyanyaswa; basi unajua kwamba unapaswa kuacha kutokea tena. Kwa hivyo haijawahi kuwa kitu ambacho nimehitaji ujasiri. Wazo la kwamba mtoto wangu, watoto wa kulea niliokuwa nikitunza, au mtoto mwingine yeyote katika mkutano angeweza kupata madhara yoyote katika mkutano wetu halikuwa hivyo—huendi huko.

Ninataka mikutano iwe ya upendo, jumuishi, na ya umri wote. Na kwa mkosaji wa zamani au mkosaji anayewezekana, ninataka wawe sehemu kamili ya mkutano wetu. Hiyo inaweza kutokea tu ikiwa kuna ulinzi karibu nao.

Ni changamoto wakati mwingine. Wakati fulani nimekuwa katika hali ya kushangaza kidogo: kwa mfano, hali na Rafiki ambaye anataka tu kuamini kila kitu kiko sawa, au mtu ambaye amegundua tu Waquaker na anafikiria kuwa sisi sote ni watu bora zaidi ulimwenguni. Haihitaji ujasiri mwingi kuzungumza na watu hao na kusema, “Hebu sote tulifanyie kazi jambo hili na kulirekebisha.”

MM: Ndiyo. Nadhani tungehitaji ujasiri zaidi ikiwa tungeenda kinyume na nafaka. Sasa kuna msukumo kama huo wa kitaifa kuelekea ulinzi katika kila aina ya mashirika. Hatujasimama nje na kujifanya kutopendwa; tunafanya kile kinachokubalika kuwa kitu sahihi.

Ili kuwaweka watu salama, huwezi kutegemea tu maadili ya Kikristo ya upendo, uaminifu, na msamaha, kwa sababu asili ya kibinadamu inaamuru kwamba wakati mwingine watu hufanya mambo mabaya. Kwa hivyo tunahitaji kukataa uaminifu huo na kufikiria: je! Ikiwa kitu kibaya kitatokea, tunahitaji kujua kwamba tulifanya kila kitu katika uwezo wetu ili kuzuia kutokea.

WC: Unapofikiria njia zote ambazo umeitikia unyanyasaji kama Mkutano wa Kila Mwaka wa Uingereza, unaweza kutafakari ni nini ambacho kimefanikiwa zaidi na pia kile ambacho kimekatisha tamaa au kigumu?

MM: Kuzingatia aliyenusurika karibu kila mara kunafanikiwa. Kwa hivyo ikiwa kila kitu unachofanya kinazingatia ustawi wa mtoto au ustawi wa watu walio katika mazingira magumu, basi huwezi kwenda vibaya.

JP: Naam, nadhani hii inahusu kujenga utamaduni wa ujumuishi na wa ushirikishwaji salama. Ambapo hiyo ilifanya kazi, imekuwa nzuri. Nadhani ni sawa kusema kwamba upinzani mara nyingi huelekea kutoka kwa watu ambao wanaogopa: hawajui ni nini hii; hawajui maana yake. Watu wanaruka kwa hitimisho.

Kumekuwa na mazungumzo magumu njiani. Mtazamo wetu ni kuwa wa kudumu na wazi. Wakati mwingine katika mkutano wa ndani ina maana kwamba mtu fulani anaacha jukumu kabla ya kuhamisha utamaduni. Wakati mwingine inamaanisha kungoja sana na kuhakikisha kuwa, wakati huo huo, hakuna mtu aliye hatarini.

WC: Unapowazia wakati ujao wa Mkutano wa Kila Mwaka wa Uingereza, unaonaje programu hii ya ulinzi kuwa sehemu ya huo?

JP: Kutakuwa na maboresho zaidi ya kufanya tunapoelewa zaidi kuhusu jinsi ya kufanya hili na jinsi ya kuwaweka watu salama.

Tumetenga baadhi ya rasilimali za kitaifa, na tuna mwongozo na usaidizi wazi kwa jumuiya za karibu. Tunaona hitaji la mafunzo bora kwa mikutano ya Quaker na kuleta watu pamoja.

Tunahitaji kuboresha ulinzi kwa watu wazima walio katika mazingira magumu. Kwa mfano, imekuwa wazi kwamba watu walioteuliwa kwa kamati za watoto au kuendesha mikutano ya watoto wanapaswa kuchunguzwa usuli, na kuwe na ulinzi wa ziada karibu nao. Lakini unafanya nini katika mkutano ambapo unaweza kuwa na Rafiki anayetembelea watu wazee wasiojiweza nyumbani? Au wakati Rafiki aliye katika nafasi ya uongozi, kama karani au mzee, na mtu mpya aliye hatarini anawaona kama mtu wa kuvutia anayeshikilia mamlaka? Kwa hivyo tumeweka miongozo, ambayo inapendekeza uajiri salama na michakato salama ya uteuzi.

Hilo linaweza kufanywa tu kwa kufuata utaratibu mzuri, ambao ni kuzungumza kupitia kazi na mtu binafsi: ”Je, unajua kwamba hii ndiyo maana ya kuwa karani? Je, tuko kwenye ukurasa mmoja hapa? Je, una uzoefu wowote na hili hapo awali? Ikiwa sivyo, ni usaidizi gani unaweza kuhitaji?”

Hiyo ni mazoezi mazuri kwa uteuzi wote. Kwa bahati mbaya, kwa sababu mikutano inaelemewa, mara nyingi ni badala yake, ”Naam, ni nani atakuwa karani?” Lakini ni mazoezi mazuri ya Quaker kuchunguza na kutambua na mtu kama anafaa kuwa mfano wa kuigwa au la: kuuliza kuhusu karama zao na kukuza karama zao.

MM: Ukiandika tu kila kitu kinachohitajika, inaonekana kuwa ngumu. Inaonekana kuwa ngumu sana kwa mikutano midogo. Hata hivyo, inaweza kuwa suala la mazungumzo ya dakika tano badala ya kuiita mahojiano ya kazi.

WC: Ikiwa ungewaambia Quakers katika mikutano mingine ya kila mwaka jambo lolote zaidi kuhusu safari hii, lingekuwa nini?

MM: Ningewaambia waweke watu salama. Huwezi kutegemea tu maadili ya Kikristo ya upendo, uaminifu, na msamaha, kwa sababu asili ya kibinadamu inaamuru kwamba watu wakati mwingine hufanya mambo mabaya. Kwa hivyo tunahitaji kukataa uaminifu huo na kufikiria: je! Ikiwa kitu kibaya kitatokea, tunahitaji kujua kwamba tulifanya kila kitu katika uwezo wetu ili kuzuia kutokea.

JP: Kuwa na moyo mzuri. Nadhani hii inafaa kufanya. Sio ya kutisha kama watu wanavyofikiria itakuwa. Ni moja tu ya mambo mengi ambayo tunahitaji kufanya ili kuwa na mikutano inayostawi na inayokua, ambayo ndiyo tunayotaka sote.